De tijd vliegt nu de laatste tijd snel voorbij

Omdat ik te veel heb mee gemaakt zal ik de hoogtepunten van de afgelopen weken vertellen:)

De tijd vliegt voorbij waardoor ik steeds weer vergeet om een nieuwe blog te maken.
Sinds mijn vorige blog gaat het stukken beter. Ik ben eind Januari naar Eelste geweest (de andere Nederlandse vrijwilliger).
Was een lange reis voor mij, want ik zodra ik in Riga was moest ik een ticket halen, nadat ik de busticket had gehaald ben ik rustig naar de bushalte gaan lopen. Ik kwam daar op een andere tijd dan dat op mijn ticket stond, niet wetende dat ik op een aangegeven tijd aanwezig moest zijn. Dus ik stapte de bus in en er bleken te veel mensen in te zitten. Ik begon al wat zenuwachtig te worden en ik kon natuurlijk niks verstaan wat de buschauffeur zei, toen hij bij mij kwam bleek ik degene te zijn die een verkeerd kaartje had en ja.....ik moest eruit. Met goede hoop dat ze ‘t op het loket konden veranderen liet ik mijn kaartje zien en probeerde wat uit te leggen dat ik te laat was. De eerste loket mevrouw wou er niks van weten en stuurde me naar een andere loket mevrouw die boos wat in het Lets mompelde en vervolgens zag ik in slow motion mijn ticket door de helft gaan. Was wat shocked want ik was zenuwachtig en verwachtte niet dat ze dat zou gaan doen. Ik heb dus een nieuwe moeten halen maar ik ben lekker naar een andere loketmevrouw gegaan!

In Jelgava waar ik eerst naar toe moest gaan, had ik met Eelste afgesproken en heeft ze me mee genomen naar haar volksdansgroep waar ze dansen, zingen en muziek maken. Was erg leuk om te zien en de vrouwen en meisjes kunnen daar super goed zingen. Ik heb ook mee gedaan met dansen en geprobeerd wat mee te zingen.
's Avonds konden we bij een vrijwilliger in Jelgava slapen en de volgende dag zijn we vroeg weg gegaan om naar een klein plaatsje, in the middle of no where te gaan waar Eelste met een familie in een boerderij woont.
Het werd een nieuwe ervaring om daar te slapen en te eten. Ik heb een aantal dagen anders geleefd. Slakken gegeten, ouderwets op een putwc gezeten en als we het koud kregen (en in dat weekend was het erg koud) blokken hout in een hol doen zodat de hele kamer, keuken, slaapkamer (waar in elke ruimte zo'n hol zat, geen verwarming).
Omdat ze ook geen tv hadden hebben we spelletjes gedaan wat erg leuk en gezellig was. Zaterdag had ik op het laatst in het huis 2 sweaters, legging, 2 shirts en broek aan en toch had ik het koud.... 's nachts was het super koud ik ben de volgende dagen ook ziek geweest en de volgende keer als ik daar weer kom neem ik meer warmere kleren mee, maar buiten dat erg koud was, was het wel de moeite waard om te komen.

Zondag ( 1 Februari) ben ik vroeg weg gegaan om op tijd terug te kunnen zijn om naar iets toe te gaan wat mijn gastorganisatie georganiseerd had. Mijn gastorganisatie, Cerbu Sprni heeft contacten met Schotland en er kwam een meneer uit Schotland die doedelzak voor ons speelde. Zie foto's:)

Vrijdag ( 6 Februari) Ben ik een dag extra naar de school gegaan omdat er een schoolfotograaf kwam.
Ook dat was een nieuwe ervaring, want toen we met de hele klas ( 4 kinderen, ik, juf en een assistant- juf) op de foto moesten gaan, kregen de meeste van ons wat in ons hand om de klassefoto wat op te vrolijken:d haha Ik kreeg bijvoorbeeld samen met een leerling een waaier in ons hand en een andere leerling kreeg een saxofoon in z’n hand.
Ik vond erg grappig om dat mee te maken. De juffen wilden het eerst niet doen maar lieten zich toch maar mee gaan en dus hebben we het ook gedaan.
De laatste tijd sport ik hier ongeveer 1 keer in de week...jaaa hahah echt waar ik heb een getuige:P Zoals vandaag ben ik met mijn huisgenoot wezen te sporten. En dit keer......oeff echt waar... ik heb het vast eerder gezegd maar wat een energie die sportleraressen wel niet hebben en als we 'pauze' hebben dan blijven we wat rustig dribbelen... En dit keer omdat het goedkoper was gingen we een 1 1/2 achter elkaar step aerobic gedaan...oeeff op het laatst als ze even niet keek deed ik even niks...:D hahah

Ook heb ik in de afgelopen weken heeeeel veeel pannenkoeken gemaakt omdat ik heeeeel veeel eieren heb. Ze hebben hier namelijk alleen een doos met 10 eieren en dat is op zich wel wat veel voor 1 persoon. Ik heb mijn pannenkoeken natuurlijk wel laten proeven door Laura, mijn huisgenoot en Elisa ( is de oudste dochter van het gezin die net uit Japan is terug gekomen, in totaal hebben ze 5 kinderen met wie we 1 computer met internet moeten delen:P)

Afgelopen weekend had ik natuurlijk een feestje en daarvoor hebben we totaal 3 en een half uur moeten reizen, de heenweg alleen:D Was wel de moeite waard, nog meer nieuwe vrijwilligers ontmoet (zijn hier allemaal ietsje langer dan mij, een aantal maanden...) Lekker gegeten, veel gepraat en ja ligretto gedaan en....een beetje alcohol gedronken:P Was de volgende dag ook niet zo happy. Had er meerdere redenen voor: een dronken jongen die ontzettend goed kon snurken en echt heel goed:D iedereen vond het ook erg leuk en iedereen viel ook beter in slaap door het gesnurk...nee we hebben hem op het laatst na verschillende soorten pogingen wakker kunnen maken.. was erg grappig om te zien hoe de slapende, dronken jongen op het laatst op onze pogingen reageerde: handen in de lucht en heen weer met de handen:D) De eersten gingen weg om 6 uur, konden geen slaapplek vinden en vonden het niet nodig om stil te zijn dus iedereen in de kamer was wakker tot 6 uur... de volgende die weg ging waarvan iedereen wakker werd omdat ze waarschijnlijk haar alarmclock op z'n hardst had gezet, was om half 9. Kortom een korte nacht.

Verder spreek ik regelmatig met vrienden af, heb ik veel feestjes van vrijwilligers die jarig zijn.
Deze week heb ik een afscheidsfeestje, we moeten er volgens mij min 4 en een half uur over doen en dan nog eventjes 3 km lopen......:D ahhummm
Nikol, het meisje waar ik mee werk (heeft Miller-Dieker syndroom) is voor 2 weken met haar ouders en zus naar India en komen deze week weer terug. Ik zie er wel beetje tegen op, wat zenuwachtig omdat ze straks weer hun schema oppakken (zal voor mij de eerste keer zijn dat ik dat schema mee zal maken) en dat houdt dan in dat ze veel oefeningen met haar doen en ik (als straks Adrian weg is) alleen haar eten en drinken moet geven en (later als ik er klaar voor ben en de moeder het goed vind) masker moet geven (weet niet goed uit te leggen maar is een soort of zuurstofmasker maar dan doet ze het zelf) Waar ik ‘t meeste tegenop zie is het praten. Komt goed, weet ik, maar ik zal er wel wat voor moeten doen om met haar te kunnen praten)

Tot gauw allemaal!:D xxxx Maaike Metsje